Fietsdebuut zonder voorbereiding

Haar dochter ging met anderen mee op vakantie, dus was ze ineens alleen, en vrij. Ze wilde weg, maar had nog nooit gehoord van Vrienden op de Fiets...

“Ik pak de fiets en ik ga”

Aan het woord, nieuwe Vriend Henriette: “Toen ik in mijn vriendenkring vertelde dat ik ging fietsen, stroomde de tips binnen. ‘Leuk, dan móet je naar Terschellling. Of: ‘Ja, maar als je naar het oosten fietst, ga dan even langs mijn vriendin in Zeddam.’ Heel lief hoor, al die tips, maar ik dacht: ‘Ik pak mijn fiets en ik ga.’ Heb een extra fietstas geleend en ik was weg.”

Hoe kwam je dan bij Vrienden op de Fiets?
“Dat was ook een tip. Ik keek op de site en heb me meteen aangemeld. En ik moet eerlijk zijn, ik ben een alleenstaande moeder en vond het ook fijn dat ik niet voor elke overnachting de hoofdprijs betaal. Maar het leek me vooral superleuk dat ik bij mensen thuis kon slapen en geen idee had waar ik die dag terecht zou komen.”

Hoe was je eerste dag?
“Wennen, en spannend en leuk. De eerste nacht sliep ik bij een vriendin, want ik kon geen Logeeradres vinden. Grappig, ik was er helemaal klaar voor en toen kon het niet.”

Ben je daarna eerder gaan zoeken?
“Ja, ik ben erachter gekomen dat het soms veel moeite kan kosten om op de dag zelf te reserveren. Als je dat wilt, dan moet je echt geluk hebben. Omdat ik steeds beter mijn afstand kon inschatten kon ik later 2 of 3 dagen vooraf contact opnemen met een Logeeradres.”

En als je een Logeeradres zocht, ging je dan ook op zoek naar specifieke kenmerken?
“Nee joh. Ik was op zoek naar een bed, meer niet. Villa of appartement, kan me allemaal niks schelen. Ik slaap overal.“

Wat vond je van de Logeeradressen?
“Ik vind het bijzondere en sportieve mensen. Ze fietsen of wandelen zelf ook. En ik vond dat ze vaak ruimdenkend zijn. En grotendeels een beetje op leeftijd.”

Vond je dat jammer?
“Nee, helemaal niet. En ik kan me heel goed voorstellen dat de meeste mensen Logeeradres worden als de kinderen het huis uit zijn. Ze hebben een of meer kamers over en gaan dan proberen of het leuk is.”

Zo, dan wordt het nu tijd voor de smeuïge verhalen...
‘Haha, nou zo smeuïg was het niet hoor, maar Logeeradressen zijn enorm zorgzaam...
Zoals ik als zei was ik niet heel erg voorbereid op pad gegaan. Twee fietstassen volgepropt, dat was het wel zo’n beetje. Dus ik kwam bij mijn eerste Logeeradres aan op slippers en in een fladderjurkje, want het was heerlijk weer. De man van het Logeeradres ziet mij aankomen en vraagt: ‘waar is je wielrenbroek?’ Eh... die heb ik niet. Hij loopt naar z’n slaapkamer en komt terug met zo’n broek. Die mocht ik hebben, want hij gebruikte ‘m toch niet meer. En ik heb dat ding dus de rest van mijn tocht aan gehad. Wat een lieverd hè?”

Waar ben je uiteindelijk terechtgekomen?
“Ik had geen idee, dus ben gewoon gaan fietsen. Maar toen ik eenmaal de smaak te pakken had, wilde ik in elk geval de grens over. Uiteindelijk ben ik richting Oberhausen gefietst.”

"Alleen maar ruimdenkende, sportieve, lieve mensen die Logeeradressen. Ook over de grens."

En wanneer verlangde je weer naar huis?
“Op een dag regende het en had ik er ineens genoeg van. Ik was moe. Toen ben ik in Duitsland naar de Nederlandse grens gefietst en heb ik daar de trein gepakt. ’s Avonds lag ik weer in m’n eigen bed. Ook fijn.”

Voor herhaling vatbaar?
‘Zeker! Ik heb ontzettend genoten van de vrijheid, de Nederlandse natuur en het avontuur. Dat je nooit weet waar je terechtkomt en dat je erop kunt vertrouwen dat het wel goedkomt, dat is echt bijzonder aan Vrienden op de Fiets hoor. Benieuwd waar ik dit jaar terechtkom...”

Dankjewel Henriette